Hej przez spienione fale
Popłynęły dwa rogale.
Pomyślały - Będzie miło!
To nikomu się nie śniło
By tak było

Dwa rogale jak dwie łodzie
Mkną po czystej, lśniącej wodzie.
Dziób zadarty, rufa także
Jak wikińska łódź rzecz jasna,
Ale z ciasta

Płyną przez morza bez trwogi,
Nic im sztormów łomot srogi.
Lecz oto miękną podłogi.
Co też dalej z tego będzie;
Woda w zęzie

Strach przeszywa dwa rogale.
Tego nie przewidywały w cale:
Wodą ciasta rozmiękczenie!
Potraciły lube mienie
Swe nadzienie

Czas się stąd ewakuować
Chociaż rogi uratować.
Może zostałby kto żywy,
Lecz je spodem nie na niby
Jadły ryby

Tak zginęły dwa rogale
Pochłonięte przez złe fale,
Lecz historia ta nie zginie
I z niej, słuchaj oto gminie,
Morał płynie

Jeśliś ciepły jak bułeczka,
Słodki, gładki jak ciasteczka,
Nie opuszczaj ty miasteczka.
Trzeba twardym być, odpornym
Ciastem solnym!...